Στις 10 / 2 / 2021 εκδόθηκε απόφαση από το Διοικητικό Δικαστήριο Κύπρου με την οποία ακυρώθηκε για 2η φορά το Διάταγμα Επίταξης που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 3 / 6 / 2016 με σκοπό την βελτίωση της Λεωφόρου Αγλαντζιάς και Τμημάτων των Λεωφόρων Λάρνακας και Αμμοχώστου και κάθετων παρόδων στην Αγλαντζιά.
Ο δικηγόρος των ιδιοκτητών κ. Μιχάλης Α. Δειλινός ανέφερε στο Δικαστήριο ότι «ο θεσμός της επίταξης χρησιμοποιήθηκε καταχρηστικά και παράνομα από την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού βασιζόμενη στο Διάταγμα Επίταξης προχώρησε στην εκτέλεση μόνιμων και όχι προσωρινών έργων εντός των ακινήτων των Αιτητών.
Όπως προκύπτει από αποφάσεις τόσο των Κυπριακών όσο και των Ελληνικών Δικαστηρίων, η επίταξη (requisition), ο οποίος είναι ένας χρησιμότατος διοικητικός θεσμός επέμβασης στην ιδιοκτησία, πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο όταν υπάρχει έκτακτη και αδήριτη ανάγκη. Τέτοια έκτακτη και αδήριτη ανάγκη υπάρχει συνήθως όταν υπάρχει πόλεμος, σεισμός, πλημμύρες κ.λ.π. οπόταν η Διοίκηση «οφείλει» να προχωρήσει στην επίταξη περιουσιών, να ανεγείρει προσωρινούς καταυλισμούς ώστε να στεγάσει πολίτες που έχουν μείνει χωρίς στέγη, να ανοίξει προσωρινά δρόμους εάν χρειάζεται για την διέλευση πεζών ή οχημάτων και ακολούθως, αμέσως μετά την λήξη της έκτακτης αυτής ανάγκης και την αποκατάσταση των πληγέντων, να επιστρέψει πάραυτα τις περιουσίες στους ιδιοκτήτες, αφού τις επαναφέρει στην προτέραν τους κατάσταση, καταβάλλοντας τους ταυτόχρονα και δίκαιη αποζημίωση, για την επίταξη των ακινήτων τους.
Η επινόηση και η χρησιμοποίηση του θεσμού της επίταξης με σκοπό την πλάγια κατάληψη των ακινήτων και την εκτέλεση μόνιμων έργων προτού ολοκληρωθεί η διαδικασία της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης και ιδιαίτερα προτού καταβληθεί δίκαιη και εύλογη αποζημίωση στους επηρεαζόμενους ιδιοκτήτες, αποτελεί την τελευταία «νεοελληνική νομική πονηριά» η οποία θα πρέπει, με την παρέμβαση του Δικαστηρίου να τερματιστεί προς αποκατάσταση των Συνταγματικών Δικαιωμάτων των ιδιοκτητών ακινήτων (άρθρο 35 του Συντάγματος).»
Το Δικαστήριο συμφωνώντας με τις θέσεις του κ. Δειλινού, έκρινε ότι το επίδικο διάταγμα επίταξης δεν εκδόθηκε λόγω επείγουσας, απολύτου επιτακτικής ανάγκης, αλλά εκδόθηκε για μόνιμη ανάγκη, δηλαδή για την εκτέλεση μόνιμων έργων στην ιδιοκτησία των αιτητών, ήτοι στα πλαίσια εκτέλεσης του μόνιμου χαρακτήρος έργου της βελτίωσης της Λεωφόρου Αγλαντζιάς και Τμημάτων των Λεωφόρων Λάρνακας και Αμμοχώστου και κάθετων παρόδων στην Αγλαντζιά, κατά παράβαση των Νομολογηθέντων και του δικαιώματος ιδιοκτησίας των Αιτητών.
Το Δικαστήριο έκανε αναφορά και σε ελληνική βιβλιογραφία επί του θέματος η οποία αναφέρει ότι:
«..Η δημιουργία μεγάλων οδικών αρτηριών, ή οι διανοίξεις ή διαπλατύνσεις εθνικών ή επαρχιακών οδών, δεν αποτελούν από τη φύση τους ανάγκες έκτακτες και σε καμία περίπτωση «πρόσκαιρες», ούτε θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία.
Συνεπώς, επιτάξεις χωρίς «έκτακτη», «επείγουσα», «πρόσκαιρη» κοινωνική ανάγκη και μάλιστα με κίνδυνο προσβολής της δημόσιας τάξης ή υγείας, επιτάξεις δηλ. που γίνονται απλώς για κάλυψη ή επιτάχυνση προγραμμάτων, έστω και αν αυτά καλύπτουν έργα, που επιβάλλονται για λόγους δημόσιας ωφελείας, κοινωνικού ή γενικότερου δημόσιου συμφέροντος, που στην πραγματικότητα αποτελούν αντικείμενο αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, δεν καλύπτονται συνταγματικά, εκτός μόνο αν η μη άμεση εκτέλεση τους δημιουργεί κίνδυνο δημόσιας τάξης ή υγείας.»
ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ